Od Williama c.d Xsawiera

Cholera jasna! Teraz cię zabije! Tylko odzyskam kontrolę! Zobaczysz! Wszyscy zobaczą.

Xsewuś unosił się coraz wyżej, a ja nie starałem się myśleć o wysokości, uczepiłem się jak najmocniej umiałem i wtuliłem głowę w jego pierś. Za wysoko, za wysoko! Cały zacząłem się trząść, ale nie chciałem wracać na ziemię, bo wtedy znów bym stracił kontrolę nad ciałem.

- Will! Jak tam u ciebie?

- Xsewuś! Trzymaj mnie!- zerknąłem w dół, ale widząc tą przepaść, znów wtuliłem się w pierś demona, ściskając w łapkach jego koszulę.- Boję się… Ale nie chcę na dół.

- Jezu kochanie…- przycisnął mnie do siebie, przez co poczułem się trochę bezpieczniej.- Nie puszczę cię nigdy! Kocham cię, kocham cię, kocham cię z całego serca. Powiedz mi, co ty wymyśliłeś z tym zmienianiem się, co?

- Bo ja myślałem, że nie pasuje ci moje zachowanie i myślałem, że jesteś zły…

- Nie zmieniaj się, nigdy.- pocałował mnie w czoło.- A to, że jestem czasem na ciebie zły to nie znaczy, że już cię nie kocham.

- Dobrze. Nie będę się zmieniał.- spojrzałem mu w oczy i uśmiechnąłem się.- Też cię kocham.

Jesteście obrzydliwi… Może to jego zabiję w pierwszej kolejności? Albo tą anielicę.

- Teraz tylko trzeba wygonić tego starucha.- pocałował mnie w usta.

- On chce mnie teraz zabić, albo najpierw ciebie lub dziewczyny. Nie może się zdecydować. Xsewuś zabij mnie tu i teraz.- wyjąłem z kieszeni nóż, ale mocniej złapałem się demona bo spojrzałem w dół.- Zabij mnie, podetnij gardło, albo po prostu puść.- spojrzałem w jego zszokowane oczy.- Jeśli ty tego nie zrobisz to zrobię to sam.- przyłożyłem ostrze do swojego gardła.

Debil… Specjalnie to robisz?! Żeby mi tylko plany spowolnić, tak?!

Bo przecież nie codziennie zdarza się taki pojemnik jak ja, ne~?

- Pojebało cię do reszty?- chłopak zabrał mi ostrze i rzucił je na ziemię.

Spojrzałem na niego z wyrzutem, wiedziałem, że jest przywiązany, ale tak musiało być. Nie pójdę do nieba bo jestem demonem, nie pójdę do piekła bo jestem aniołem. Zostanę więc na ziemi, może będę pod troszkę inna postacią i może będę troszkę ograniczony, ale będę koło Xsewusia, będę na niego patrzeć, smucić się kiedy on będzie smutny i śmiać się kiedy on będzie się cieszył. Zostanę też z przyjaciółmi. Zostanę z nimi do końca.

Rzygać mi się chcę od tych emocji!

- Xsewuś…- spojrzałem na niego.

- Ja cię zabiję.- pocałował mnie.- Pamiętaj, że zawsze cię kochałem i będę kochał.

I mnie puścił, od tak po prostu mnie puścił. Czułem jak spadam w dół, ale nie krzyczałem, patrzyłem na Xsawiera który nadal unosił się w powietrzu i patrzył jak lecę w dół. Spadałem bardzo szybko, ale miałem wrażenie, że nie zajmuje to nie parę sekund, tylko co najmniej 5 minut.

Co za idioci! O nie! Nie zamierzam czuć tego bólu!

I poczułem się wolny, całkowicie wolny, tak jak kiedyś. Uśmiechnąłem się lekko i zamknąłem oczy szykując się na kończące moje życie spotkanie z ziemią, ale nie poczułem go, zamiast tego ktoś mnie złapał. Otworzyłem szybko oczy i spojrzałem na tę osobę, to była Asami! A obok niej leciała Tin!

- Asami~!- przytuliłem się do niej.- Moja kochana siostrzyczka~! A teraz ląduj!- krzyknąłem i mocniej się jej złapałem.

- Sory Will, ale trzeba cię gdzieś schować, by ten Jun znów się nie przyczepił do ciebie.- Rzuciła mnie do smoczycy, co to ja jestem?! Piłka?!

Anielica poleciała wyżej w górę, prawdopodobnie wracając się do Xsewusia i tego ducha, a ja i Tin polecieliśmy do zamku.

Dlaczego nie mogłem też walczyć~? Przecież byłem już wolny~! Jednak gdy stanąłem na ziemi dowiedziałem się dlaczego. Byłem wykończony, nie samym duchem, ale też tymi wszystkimi emocjami. Tym całym jebanym strachem. Podparłem się ściany i osunąłem na ziemię.

- Will, nie mdlej.

- Nie mdleje.- uśmiechnąłem się.- Jestem strasznie zmęczony.. Leć do nich i im pomóż, a ja może się zdrzemnę, albo coś.- oczy zaczynały mi się kleić, ale dostałem soczystego liścia który skutecznie mnie ożywił.- Ała~! Boli~!- potarłem policzek.

- Nie śpij!

- Myślisz, że sobie tam radzą?

[ktoś?]